Gelir Vergisi Kanunu’ nun 18.maddesi uygulamada “Telif Hakları İstisnası” olarak adlandırılmaktadır. Gazete, televizyon yayını, sinema… vb. faaliyetlerde bulunan kurumların personeline yaptıkları ödemelerin “Ücret” olarak değerlendirilmesi gerekirken, bu ödemelerin “Telif Hakları İstisnası” ndan yararlanmak maksadıyla, “Serbest Meslek Kazancı” olarak değerlendirildiği ve bu sebeple vergilendirmenin, Gelir Vergisi Kanunu ‘nun 94.maddesinin 2. Fıkrasının a bendine göre yapılabildiği gözlemlenmektedir. İşbu makalenin konusunu mükelleflerin yaşadığı “Telif Hakları İstisnası” ve “Ücret” ikilemi oluşturmakta olup, bu makalede ilgili kanunlar, özelgeler ve yargı kararları yardımıyla telif kazancı istisnasının sınırları çizilmektedir.
The article 18th of the Income Tax Code is practically called Copyright Income Exemption. The payments by the corporations engaged with journalism, TV business, cinema etc., to their employees are supposed to be considered as “salary”. However, in some cases, in order to benefit from copyright income exemption, those payments are regarded as self-employment income and, thus taxation was executed according to the article 94/2nd of the Income Tax Code. The “salary” vs. “copyright income exemption” contradiction was the matter of this article, drawing the borders of copyright income exemption by means of related codes, advance rulings and jurisdictions.