Sosyal devlet olmanın gereği olarak devletler ihtiyaç sahibi veya fiziksel olarak bir takım engelleri bulunan kişilere ekonomik ve sosyal ayrıcalıklar tanımakla yükümlüdür. Bu ayrıcalıklar onların toplumsal hayata katılmasını ve belki de engelleri dolayısıyla elde edemediği ekonomik değerleri, devlet yardımı sağlanmak suretiyle elde edilmesini sağlayacaktır. Bu yükümlülük elbette ki sadece devlete veya kamu kurumlarına ait değil, özel sektöre ve hatta duyarlı olan tüm insanlara ait bir yükümlülüktür. Yıllardır Avrupa ülkeleri ve diğer ülkelerden çok geride olduğunu eleştirdiğimiz Türkiye’de son yıllarda engelli vatandaşlara yönelik ayrıcalıklara verilen önemin bir hayli artırıldığını söylemek mümkün. İlk olarak kanun hükümlerinde bile “özürlü” olarak tanımlanan engelliler için kullanılan bu kavramın tüm yasal düzenlemelerde “engelli” olarak tanımlanması onlar için manevi olarak yapılan en önemli değişiklik olarak görülmektedir. Bunun dışında kamu kurumlarında ve özel sektör kuruluşlarında belli sayılarda engelli vatandaş çalıştırma zorunluluğunun getirilmesi, toplumsal alanlarda fiziki düzenlemelerin onların da faydalanabileceği şekilde düzenlenmesi ve engellilere devlet tarafından yapılan ödemeler bunlardan bazılarıdır. Bunların yanında engelli vatandaşların, içinde bulunduğu zor koşulların giderilmesine katkıda bulunmak ve engelliler ile engelli olmayanlar arasındaki rekabet eşitsizliğini gidermek amacıyla vergi hukukunda çeşitli düzenlemeler yapılmıştır. Otomobil ve kendilerine özel kullanımları için alınacak motorlu taşıtların gümrük vergisi, özel tüketim vergisi ve motorlu taşıtlar vergisinden istisna edilmesi engelliler için sağlanan vergisel avantajlardan sadece bazıları olarak sayılabilir.
By the nature of being social state, states are responsible for privileging those in need or physically disabled people socially and economically. These privileges will ensure participation of such people in the social life and maybe thus providing them with economic values which they cannot obtain themselves with the help of state assistance. Such a responsibility is naturally not related to only the state or public bodies but also related to private sector and even all responsive ones. It is possible to state that recently there have been increases in number of privileges provided for disabled citizens in Turkey, which we have been criticizing as it is pretty far behind European and other countries. As a beginning, the term “defective”, which was used even under law provisions, has been replaced by the term “disabled”, which can be seen as a considerably important spiritual amendment for portrayal of them through legal acts. Besides, the obligation to employ certain number of disabled citizens at public bodies and private sector establishments, physical arrangements to maintain their usage by disabled citizens and payments made to disabled people are among regulations made. Exemption from duty, private consumption tax and motor vehicle tax upon purchasing of special motor vehicles for their own use are some of the tax advantages for disabled citizens.